
Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.
Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.
Przez chwilę wydaje mi się, że słyszę śmiech. To życie ze mnie drwi...
Oto tajemnica gwiazd. Koniec końców wszyscy jesteśmy sami. Bez względu na to, jak blisko wydają się inni, nawet nie mogą nas dotknąć.
Bóg, którzy jej strzeże, ma czasami ręce splamione krwią.
Człowiek rzadko bywa piękny w czasie snu.
Gaśniesz, bo wszystko ukrywasz, swoje emocje, problemy, swoją historię. Nie wiesz, kim jesteś, więc budujesz, nie czerpiąc z siebie.
Podróż na dachu pociągu, jadącego w stronę
zachodzącego słońca. Wiatr we włosach.
I to uczucie... Uczucie cudownej wolności.
Zanurz kota w kropielnicy. Jeśli się rzuca, opętał go Diabeł. Jeśli nie, to znaczy, że jest do niczego.
Normalność to tylko przeciętność, a nie jedyna recepta na funkcjonowanie.
Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.
Żyć z dnia na dzień, sam w obliczu nieba.