Człowiek planuje, Bóg z tego żartuje.

 Wieczność to zbyt dużo czasu, żeby spędzić go samotnie.

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

 Nikt prawie nie wie,
dokąd go zaprowadzi droga,
póki nie stanie u celu.

 Robisz coś i wiesz dlaczego, ale nie wiesz, czemu wiesz co robisz.

 Ja nie jestem żaden Polak, ja jestem tutejszy.

 Ale jeśli ruszysz za kimś, kto zabłądził w lesie, sama także możesz zgubić drogę.

 Ludzkie wybory, to wyłącznie znakomicie wystudiowana gra.

 Gdyby była meblem, to jakim? Lampką do czytania, odparła.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.