Każdy z nas nosi w sobie niebo i piekło.

 Mało który mężczyzna ma na tyle imaginacji, by wymyślać różne czułe słówka.

 Boimy się wszyscy i bez wyjątku. Wchodząc w miłość, boimy się, że ją stracimy, trwając w niej boimy się, że to nie to, albo że nic w życiu już nas innego nie spotka. Nie mając miłości boimy się, że nigdy jej już nie znajdziemy.

 Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze.

 Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.

 Być, nie będąc widzianym.

 Inteligencja to stan, przed jakim trzeba się mieć na baczności.

 Smoka pokonać trudno, ale starać się trzeba.

 Pamiętaj: przebaczenia nie odmawia się nikomu, ale odzyskanie zaufania to już zupełnie inna sprawa.

 Na początku każdej wyprawy jest marzenie. Czasem wystarczy zdjęcie, zasłyszana historia i już wiemy, że właśnie to miejsce nas przyzywa. To właśnie tam chcemy być, pod tym, a nie innym niebem zasypiać, tych a nie innych ludzi spotykać. W sercu pojawia się tęsknota, którą uleczyć może tylko wyruszenie w drogę.

 Trzeba dużo miłości, żeby się tak nienawidzić.