Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to ...

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Definicja człowieka dziwnego: nie taki jak ja.

 Wielki płomień rodzi się z małej iskry.

 Miłość wyostrza zmysły kobiety, a mężczyznę wprawia w oszołomienie.

 Miłość nie jest czymś, co ci się przytrafia. To decyzja, którą podejmujesz.

 Jeśli człowiek w młodości jest zbyt rozsądny i nie popełnia błędów, to jest nudny.

 Ciemności nie można całkowicie pokonać. Można tylko z nią walczyć i demaskować ją za pomocą miłości, światłości i prawdy.

 Zawsze podążaj ścieżką
miłości. Może ona być
kręta, może być prosta..
Nie ważna jaka jest, ważne
jest to by nią iść, słuchać
się tego co dyktuje serce.

 Podczas jednego ze spotkań z publicznością we Włoszech ktoś zapytał, jak oceniam swoje osiągnięcie jako drugi po Messnerze. Odpowiedziałem pytaniem:
Czy jest na sali osoba, która pamięta, kto jako drugi stanął na Evereście? Nie pamiętał nikt.

 To naprawdę coś. Mój nos. Zjadł mi go kos, co leciał na skos.