Ludzka podłość - mawiał - jest lontem czekającym tylko na ...

 Kiedy nic już nie ma, wszystko ci odebrano, pozostaje tylko nadzieja - nadzieja do samego końca.

 Róże są jak ludzie: pozwalają się kochać, ale czasem ranią do krwi.

 Widzimy swoje lepsze ja w oczach tych, którzy nas kochają.

 Na przyszłości nikt jeszcze nie stracił, a przeszłość niejednego już do wiatru wystawiła.

 Słowa palą, więc pali się słowa. Nikt o treści popiołów nie pyta.

 Sprawiedliwy człowiek nie może uchylać się od swoich obowiązków.

 Czas jest złodziejem pamięci.

 Patrzyła na niego przez krótką chwilę i właśnie wtedy, w momencie, gdy spojrzała mu prosto w twarz, poczuła, że coś w niej drgnęło. Chciałaby powiedzieć, że drgnęło leciutko, ot, niezauważalnie, lecz było zupełnie inaczej. Było tak, jakby serce zaczęło pompować krew czterema komorami naraz, zalewając nią i płuca, i całe ciało.

 Przyznanie się do błędu i przeprosiny są cenne i wartościowe, ale czasami przychodzą zbyt późno.

 Chciałem ją pocieszyć, ale nikt nie jest w stanie pocieszyć kobiety, która nie była nigdy kochana.