Nikt nie powinien zostawać sam na starość, ale to nieuniknione.

 Każdy człowiek powinien postrzegać siebie jako istotę której istnienie jest konieczne.

 Umysł człowieka jest jego ostatnią twierdzą.

 Największe ryzyko to nie podejmować żadnego ryzyka. Albo podejmować zbyt duże ryzyko.

 Kąty w kwadracie, pas startowy, mężczyźni - niektóre rzeczy są i pozostaną proste.

 Jak cudownie można przysłonić problem emocjonalny udając, że dąży się do perfekcji.

 Tak krawiec kraje, jak mu materii staje.

 Szczęścia nie można precyzyjnie zmierzyć, zagłosować za lub przeciw w jakimś referendum albo dać do analizy specjalistom.

 Najbogatsze w piękno jest życie pięknie przeżyte. Ono jest największym arcydziełem sztuki.

 Często jednak gość nie zaproszony okazuje się najcenniejszym towarzyszem.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.