Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

 Nie ma to jak zatrącić o kwestie religijne. Zawsze działa.

 Dlaczego zawsze nie może być tak jak teraz? Tylko my. I nic, co mogłoby zburzyć ten spokój.

 Kto drogi prostuje, ten w polu nocuje.

 Czuję się mniej więcej tak,
jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

 Wszystko, co pozostało, to pozostałości.

 Zbyt mnie straszyli i teraz niczym już przestraszyć nie są w stanie.

 Jakim koszmarem byłby świat, gdyby istniał naprawdę!

 Łzy nie mają nic wspólnego ze słabością. To miłość daje Ci siłę. Miłość do wszystkiego co żyje, do całego świata.

 Dopóki ktoś nas kocha, nieważne, kim jesteśmy i jak wyglądamy.

 Nawet najczarniejsza noc w twoim życiu ma swój koniec. Musisz tylko doczekać świtu.