Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.

 Panie, zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania, że muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji.

 Czas to dobry nauczyciel.

Szkoda tylko, że uśmierca swoich uczniów.

 Największe zło rodziło się w ten sam sposób, w jaki umarło największe dobro.

 Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

 Rozum i miłość to jak rozum i wiara, jedno drugie przytłumia.

 -Trzeba żyć, kochani - powiedział Dziewiątka - Trzeba żyć i cieszyć się, i płakać, i przeklinać, i diabli jeszcze wiedzą co robić, ale nie wolno wspominać.

 Bardzo łatwo jest uwierzyć w fikcję, którą się samemu wymyśliło, a wiara ta jest tak mocna, że wypiera z pamięci prawdę, na której została oparta.

 Jestem pewien, że krzywda, jaką wyrządzasz ludziom, którzy cię kochają, nie jest nawet w połowie, nawet w drobnej części tak straszna, jak to, co robisz sobie. Doprowadzasz się do szaleństwa.

 Gdziekolwiek pójdziesz, nie pozbędziesz się siebie.

 Śmierć nie człowiek - może się zmiłuje...