Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.

 Czymże jest umieranie, jeśli masz żyć do końca świata.

 Podróż na dachu pociągu, jadącego w stronę
zachodzącego słońca. Wiatr we włosach.
I to uczucie... Uczucie cudownej wolności.

 Nigdy człowiek nie zajdzie tak wysoko, jak wtedy, kiedy nie wie, dokąd zmierza.

 Lepiej być nieszczęśliwą samotnie, niż nieszczęśliwą z kimś innym.

 Zawsze lepiej mieć mniejsze oczekiwania, inaczej wszystko nas rozczarowuje.

 Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.

 [...] albowiem niepewność jest najstraszliwszą ze wszystkich tortur.

 Książki kiedyś przeczytane powracają do nas w najbardziej niezwykły sposób.

 Człowiek rodzi się z zaciśniętymi piąstkami, jakby chciał powiedzieć: cały świat jest mój. A umiera z otwartymi ramionami, jakby mówił: nic ze sobą nie zabieram…

 Cała sztuka polega na tym,

żeby być kimś wyjątkowym, pozostając sobą.