Kochałam go. Kochałam tak bardzo,że aż bolało.

 Nie potrzebuje tego by utrzymać się przy życiu. Potrzebuję tego, by żyć.

 Szczęście nie jest rzeczą łatwą: trudno je znaleźć w sobie, ale nie sposób gdzie indziej.

 (...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.

 Jeśli na pierwszy rzut oka ktoś wyda ci się nieciekawy, zajrzyj do jego wnętrza.

 Utrzymuj wysokimi swoje obcasy, swoją głowę i swoje wartości.

 O umarłych albo dobrze, albo wcale.

 Jeszcze będziemy mieli czas żeby myśleć jak dorośli.

 To nie słowa ranią, lecz sposób w jaki je wypowiadamy.

 Objawem mojej choroby było zobojętnienie. Postępujący paraliż serca, duszy i mózgu, beznadziejny pogląd na świat.

 Człowiek nie może żyć, nie wiedząc, po co żyje.