Kochałam go. Kochałam tak bardzo,że aż bolało.

 Człowiek się nie zmienia, tylko uczy się żyć z samym sobą. To jest najtrudniejsze.

 Niezadowolenie z siebie to podstawa każdego prawdziwego talentu.

 Ufam mu na tyle, na ile sama mogę przesunąć fortepian.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 Jakby w Sztuce chodziło o Co, a nie o Jak!

 Poczucie winy to straszny towarzysz życia.

 Miłość zaczyna się wtedy, kiedy niedostatki jawią się nam jako zalety.

 Dom, w którym nie rozbrzmiewa śmiech dzieci, jest martwy.

 Uczucia zawsze są śmieszne, a szczególnie wówczas, kiedy dostaną się w ręce osób niepowołanych.

 Niech wam wystarczy wierzyć, że tak jest, a nie dociekać, dlaczego jest.