Kochałam go. Kochałam tak bardzo,że aż bolało.

 Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się przytulna strefa ochronna.

 Tęsknota za domem jest jak choroba, jak żałoba po czymś, co zostało utracone lub odebrane.

 Strach dzielony z kimś ma nie takie wielkie oczy.

 Najszczęśliwsze chwile życia. Dopiero po latach na prawdę się je docenia.

 I może to bardzo głupie albo chociaż trochę śmieszne
Ale dalej chyba łudzę się, że coś z tego będzie

 Teoria to praktyka bezradnych.

 Słońce stanęło w zenicie: Oglądam się na przebytą drogę: to ma być moje życie? Patrzeć się na to nie mogę!

 W zdrowym ciele zdrowy duch.

 Nic nie jest warte więcej niż czas. No, chyba że miłość.

 Możemy zrobić coś więcej niż tylko czuć się normalnie. Możemy być normalni.