To szansa jedna na milion, ale może się udać.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Ten, kto jest dobry w szukaniu wymówek, rzadko jest dobry w czymkolwiek innym.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Świat dzieli się na dwie połowy, w jednej z nich jest nie do życia, w drugiej nie do wytrzymania.

 Zacząłem pisać jakieś opowiadanie, ale było tak smętne, że nawet moje pióro się porzygało.

 Myślałem że uczę się żyć , a uczyłem się jak umierać

 Zaś poddajecie się tej próbie i skazujecie na tę straszliwą szkołę życia dobrowolnie, ufając, że po długim wysiłku przezwyciężycie siebie, zapanujecie nad sobą do takiego stopnia, iż w końcu po wieloletnim posłuszeństwie dostąpicie doskonałej wolności, to znaczy, wyzwolicie się od siebie i unikniecie losu ludzi, którzy przeżyli całe swe życie, a siebie nie znaleźli.

 Przecież zawsze mi powtarzasz: książki muszą być ciężkie, bo jest w nich cały świat.

 Coś we mnie pamięta i nie zapomni.