To szansa jedna na milion, ale może się udać.

 Niektóre historie mają pozostać niedopowiedziane.

 A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 ,Pewnego dnia przyjdę do domu, będę rozmyślać nad sobą, użalać się. Przypomnę sobie o tobie i napiszę list oznaczony czerwonym serduszkiem będzie w nim napisane dlaczego to zrobiłam i jak cię mocno kochałam.koperta z serduszkiem będzie leżała na łóżku a obok niego czarna koperta dla rodziców napisze w nim jak bardzo ich kochałam i słowo przepraszam. Zostawię wszystko, pójdę do łazienki z poduszką, mówiąc rodzicą że idę się kąpać, wejdę do wanny, wezmę z kieszeni żyletkę i tabletki, zażyję tabletek i się potnę, zostanę już sama bez żadnych problemów, bez smutku, a na poduszce napis przepraszam z krwi..."

 Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.

 Nie można być z kimś tylko z obawy przed samotnością.

 Możesz być z kimś przez dwa lata i nie poczuć nic szczególnego. Możesz być z kimś przez dwa miesiące i poczuć wszystko. Czas to nie miernik.

 Tak bardzo boję się stracić coś, co kocham, że nie chcę kochać niczego.

 Wszystko, co mam, jest w niej zakochane.

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Ludzie już niczego nie oczekują, bo są zawalenia wszystkim sto razy za bardzo: sto razy za dużo informacji, sto razy za dużo obrazków, sto razy za dużo kolorów.