Śmierć co wyssała miód twego, wdzięków twoich zatrzeć nie zdołała ...

 Czuje się jak człowiek, który na próżno żył.

 Tak się właśnie tyje, mało głodny, a żre z łakomstwa.

 Czytać w sercach jest równie trudno, jak dotknąć ręką nieba.

 Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, że tacy nie są.

 Przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki,
którą on zna na pamięć, a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł.

 Matki już takie są. Nawet gdy ich dziecko walnie kogoś wałkiem w głowę, i tak pragną ochronić je przed deszczem.

 W gruncie rzeczy wcale mi się nie podoba ta konwencja braku konwencji.

 Można być tylko tym, czym się jest, moja droga - nic więcej nie można.

 Książka to nie jajko. Nie psuje się tylko dlatego, że ma parę lat.

 Niezmierna boleść może znaleźć w końcu ujście w gwałcie, ale zwykle przechodzi w apatię...