Cisza jest najgłośniejsza.

 A w serce moje wstąpił wiatr i tam on zamieszkał, i szumi.

 Artyści to osobny gatunek ludzi.

 Ludzie mylą prostotę z biedą.

 Masz kogoś przez jakiś czas, a potem w jednej chwili już nie masz.

 "...ciągle zaliczał potknięcia, jednak zawsze potem próbował się podnieść."

 Mogę umrzeć z uśmiechem na ustach. Nie kłamię.

 Co mi tam czas! Bywa, że i cały miesiąc odda się chętnie za pół rubla, a innym razem za żadne skarby nie sprzedałoby się nawet pół godzinki.

 Z czasem samotność głęboko wnika
w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Cóż, cierpieć bez skargi to jedyna rzecz, której należy się nauczyć w tym życiu.

 Przywarli do siebie tak blisko, że nie było już miejsca na żadne uczucia.