To niepojęte, jak można tęsknić za osobą, zapachem, gestami, przytulaniem, ...

 Nie można schronić się w bezdennej przepaści - można się w nią jedynie rzucić.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i miłości.

 Zrzucał przed nią kolejne maski i stawał się coraz bardziej odsłonięty, a przez to narażony na chłód i kanciastość świata. Trzeba go więc było bronić, ochraniać, ogrzewać słowami i własnym oddechem...

 Życie jest jak nudna sztuka w teatrze, ale nie warto się spieszyć z wychodzeniem przed nieuniknionym końcem spektaklu.

 Każdy może być artystą.

 A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby.

 Ateista nie ma już złudzeń - oddał wszystkie w zamian za odwagę.

 Istnieją marzenia,
które nawiedzają nas
tuż po przebudzeniu.
To one sprawiają,
że warto żyć.