Rzadkie widywanie ludzi pozwala przypisywać im wszystkie możliwe doskonałości.

 Błogosławieni, którzy nie mając nic do powiedzenia, nie ubierają tego w słowa.

 Im bardziej mnie coś wzrusza,
tym trudniej mi to wyrazić.

 Dochowanie wierności swoim marzeniom wymaga ogromnej siły.

 Ryba psuje się od głowy,
a człowiek od serca.

 Zbyt często nie doceniamy potęgi dotyku, uśmiechu, dobrego słowa, prostej umiejętności słuchania, szczerego komplementu czy najmniejszego przejawu troski. A przecież te drobne gesty mogą odmienić czyjeś życie.

 Przewietrza płuca, zmywa oblicze, ćwiczy wzrok i łagodzi usposobienie. Płacz sobie, płacz.

 Nasze języki się zakochały w sobie szaleńczo, wzięły ślub i wyjechały do Paryża.

 Kiedy kłamstwo to za mało, musi wystarczyć prawda.

 Daremnie walczyłem ze sobą.

Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. Pozwól mi, pani, wyznać, jak gorąco cię wielbię i kocham.

 Nie należy gryźć więcej, niż można przełknąć.