Wymyślał mu brukowanymi słowami i ja tego nie mogę powtórzyć.

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Łatwiej zapamiętujemy to, co dostajemy w darze, niż to, co zdobywamy.

 Kobiety najbardziej kochają panów nieobecnych, nieosiągalnych...

 Kiedy jesteś zły, policz do dziesięciu, ale kiedy jesteś wściekły, to przeklinaj.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Nigdy nie jest za późno, żeby wrócić do domu. Musisz tylko przestać uciekać.

 Jestem teraz bardzo bogata: mam kogoś, kogo mogę kochać (…).

 Można wznieść się bardzo wysoko i upaść bardzo nisko, lecz mało komu się udaje wpłynąć na to, kiedy i jaki obrót obierze los.

 Jestem kapryśny, gdy odkryję, że ktoś nie ma ani serca, ani duszy.

 Płacz. Krzycz, jeśli musisz, ale nie pozwól by to Cie zniszczyło.