Czy ja tylko nie jestem przypadkiem zupełnie zwykła, mała, pospolita ...

 Nie bój się rzeczy,
które może nigdy się nie wydarzą.

 Przekazujemy dłońmi, oczyma to, co boimy się powiedzieć.

 
W czasie wojny bardzo trudno jest zachować coś osobistego.

 Nic nie izoluje człowieka bardziej niż jego własna przeszłość.

 Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

 Ach, nieskończony egoizm wieku dorastania, optymizm żarliwy.

 Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.

 Czy moglibyśmy dalej żyć, gdyby nasza pamięć musiała gromadzić wszystkie nasze cierpienia w stanie nieoswojonym?
Nasze koszmary to jedynie ich echo.

 Wszystko, co się połączyło, kiedyś się rozpadnie.

 Życie to ciągła zmiana,
a jeśli nie lubi się zmian,
to nie lubi się życia.