Całkiem inaczej bowiem się czyta, kiedy się książkę samemu posiada.

 Boli mnie głowa, ręce i nogi. Mięśnie, kości, paznokcie, włosy, zęby i serce. A najbardziej dusza.

 Świat nie jest okropny, ale jest pełen okropnych ludzi.

 Oczy, w których nie widać duszy, są przerażające dla oczu, z których dusza wyziera.

 Nikt z nas nie zmienia się z czasem, lecz jedynie dociera bliższej istoty swojej natury.

 Wspomnienia zazwyczaj przypominają odtwarzanie filmu DVD i nie mają związku z pomieszczeniem, w którym się znajdujemy.

 Nie przejmuj się autorytetami. Zawsze znajdą się autorytety głoszące coś przeciwnego.

 Nie trzeba magii, by pokierować czyimś sercem. Serce radzi sobie samo i rzadko wybiera najłatwiejsze drogi.

 Może Bóg istnieje, a może nie. Tak czy inaczej, jesteśmy zdani na siebie.

 Zobaczysz wszystko inaczej i o wiele lepiej oczami, które wylały łzy.

 Tego bólu nie da się opisać. Fizyczny... duchowy... metafizyczny... jest wszędzie, wsącza się do mego szpiku.