Zostawić nas z Erikiem to jak wynająć opiekunkę, która spędza ...

 Wierzyć, że jest się wspaniałym i stopniowo przekonywać się, że nie jest się wspaniałym. Starczy roboty na jedno ludzkie życie.

 Bo choć dla czasu staje się nicością, ona jest dla mnie całą wiecznością.

 Nie zadowolisz wszystkich. To zadanie dla agencji towarzyskich.

 Ludzie, których kochamy, są często również tymi, których najbardziej nienawidzimy.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Nauka jest moją magią.

 Kto nie umie się bawić, nie umie też pracować.

 Kto żyje w strachu, nigdy nie będzie wolny.

 Los, podobnie jak ogień, nie jest wybredny w tym, kogo unicestwia.

 Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi, samo przeznaczenie nie wystarczy. Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.