Świat należy do szaleńców albo do hipokrytów. Tylko te dwa ...

  Tylko mądry ma odwagę zadawać proste pytania, bo one podważają porządek świata(...)

 Składanie w ofierze przyjaciół dowodzi braku wychowania.

 Jak się człowiek za bardzo szczerzy do życia, to w końcu od tego życia może dostać w zęby.

 To, za czym się tak tęskniło, bywa czasem, a nie miejscem.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Zawsze, gdy z nim jestem, choć odurza mnie jego obecność, przychodzi do mnie myśl, której się boję: Gdzieś w głębi ogarnia mnie przerażenie, że jeśli go stracę, to jakbym straciła część siebie i zostanę okaleczona już na całe życie.

 Ktokolwiek wierzy w sprawiedliwość na świecie, ten jest fałszywie poinformowany.

 Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.

 Rzeka nie może płynąć w dwóch kierunkach jednocześnie, chyba że chce się stać legendą o rzece.