Śmierć nie jest straszna. Jest smutna, ale nie straszna.

 Być może istnieje granica rozpaczy, jaką znieść może ludzkie serce.

 Jej imię przypominało nóż w jego ustach.

 Nie jesteś bezradna, tylko potrzebujesz pomocy. To wielka różnica.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.

 Gdzie są twoje szklane domy?

 Milczenie jest złotem, o które bardzo trudno, gdy mamy dzieci.

 -Idź spać.
-Idź do diabła.
Zgrzyta zębami. Idzie do drzwi.
-Jestem już w połowie drogi.

 Alkohol jest mostem – ale nie drogą.

 Małe świństwa mówi się głośno.
Wielkie szeptem. Prawdy natomiast nie mówi się w ogóle. Kto wie, czy każda prawda nie jest w gruncie rzeczy największym świństwem.