Mężczyźni byli jak jabłka: wystarczyło sięgnąć ręką, by któregoś zerwać.

 Lecz człowiecza natura jest już tak pokrętna, że pragnąłem tego, czego nigdy nie będę mógł posiąść, i marzyłem o niemożliwym.

 Życie jest padołem płaczu, ale zdaje mi się, że są na nim ludzie, co lubią płakać.

 Kocham ją. Potrzebuję jej. Wyjawiłem jej wszystko. Po prostu chciałem, żeby mnie poznała.

 Świat zagwizdał. Padał zardzewiały deszcz.

 W naszym świecie nic nie było dobrze. Z wyjątkiem tego, że mieliśmy siebie nawzajem.

 Powiada się, że w wieku lat dwudziestu człowiek ma twarz, jaką otrzymał od Boga, w wieku czterdziestu zaś taką, na jaką sobie zasłużył.

 Za późno się cofać - świat istnieje tylko dzięki temu, że zawsze za późno się cofać.

 Im mniej uczuć, tym mniejszy ból.

 W nocy tworzymy sobie koszmary, tracimy rozsądek (...)

 Tymczasem razem, we dwoje, byli jeszcze słabsi niż każde z osobna.