Jeśli masz już zranić kogoś, kogo kochasz, rób to szczerze.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Za każdym razem kiedy zabijasz, umiera część ciebie.

 Wszystko, co wyobrażamy sobie jako piekło, cały ból i okropności, całe cierpienie i samotność już istnieją. Nieustannie są dookoła.

 ...abyś zawsze był komuś potrzebny, i tej radości, gdy czyjaś twarz rozjaśnia się na twój widok.

 Zemsta sama na siebie ściąga porażkę. Pochłonie cię, aż nic nie zostanie.

 Ciemność karmi się bólem,
a światłość miłością.

 Gdy się kogoś kocha, trudno zamknąć drzwi optymistycznym nadziejom.

 Jestem milczący
od kiedy na podniebieniu
zalęgły mi się niedopowiedzenia.

 Nigdy nie spotkałem kobiety, która mniej potrzebowałaby ocalenia niż ty.

 I choć każdy z nas ma swoją własną wolę, jesteśmy wszyscy razem z tą samą prędkością unoszeni w dół strumienia czasu.