Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku ...
Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?
Pomyliłeś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.
Nie bój się wielkiego kroku.
Nie pokonasz przepaści dwoma małymi
Poczułam że czas na krok do tyłu.
Człowiek spędza życie praktycznie w dwóch miejscach: w łóżku i w butach.
Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
Każdego, kto jest zanurzony w rzece czasu, w końcu wciąga wir.
Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!
Kto nie oczekuje niczego, nigdy nie będzie rozczarowany.
Odchodziłam od wielu ludzi, wiele razy. Chciałabym spotkać kogoś, przy kim będę chciała zostać. Nie odejść i ewentualnie wrócić. Zostać i czuć się na tyle bezpiecznie, żeby przestać uciekać.
Cierpienie natęża się w ciszy.