
Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku ...
Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?
Nadzieję powinno się malować na żółto, kolorem słońca, które tak rzadko oglądaliśmy.
Gdy strach, a nie zegar czas
odmierza, nawet chwilka może
się ciągnąć w nieskończoność
Strach w znacznym stopniu
rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.
Daj rozmówcy jak najwięcej mówić o nim i jego sprawach.
Istnieją rany zbyt głębokie, by mogły się zabliźnić.
Życie jest jedno i krótkie, a płaci się za nie wiecznością...
Są takie osoby, o których wiesz, po prostu
masz przeczucie, że zostaną z Tobą na zawsze.
Czasem znikają na jakiś czas, ale więź pozostaje
i wraca się do siebie, jakby nigdy nic się nie zdarzyło,
jakby czas stanął w miejscu. Zaczynasz rozmawiać
i czujesz, jakbyście się widzieli wczoraj.
Nigdy nie zapominaj, kim jesteś.
Przysięgnij, że na zawsze.
Kochasz, więc oczekujesz w zamian tego samego.