Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku ...

 Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.

 Sięgnij do gwiazd, tam gdzie marzenia stają się rzeczywistością.

 Pójdę z Tobą nawet Ścieżką Umarłych i wszędzie, gdzie poprowadzisz.

 Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.

 (...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, musisz pomyśleć jeszcze raz.

 Wszystko jest możliwe, a co nie jest, zajmuje tylko trochę więcej czasu.

 Przedmioty, które kiedyś były ważne, pełne znaczenia, teraz leżały bezwładnie na podłodze. Bez niego były to po prostu rzeczy.

 -Idź spać.
-Idź do diabła.
Zgrzyta zębami. Idzie do drzwi.
-Jestem już w połowie drogi.

 Nie ten jest odważny kto się nie boi, lecz ten kto mimo strachu się nie ugnie!

 Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas.