
Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku ...
Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?
Zawsze powtarzałem, że jest w nim więcej niż wzrok potrafi dostrzec.
Nareszcie pojąłem, że nie ma nic bardziej skomplikowanego niż więzy przyjaźni.
Współczucie to dostrzeżenie bólu i zaoferowanie zrozumienia.
Nic nie jest niemożliwe. Niemożliwe jest tylko dla tego, kto się poddaje!
Śniłam o Tobie. Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.
Jego dusza wzbiła się pod niebiosa, by zaraz runąć na ziemię.
Co, kto miłuje, to i we śnie czuje.
To moje życie i minuta po minucie dobiega ono do końca.
Rzeczywistość się pomału w świat zmieniała ideału, daj mi teraz marzyć, daj!
Może jutro świat bardziej mi się spodoba, kiedy kac rozmaże mi go przed oczami.