Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku ...

 Nigdy nie zastanawiałam się jak umrę, ale umrzeć za kogoś kogo się kocha wydaje się dobrą śmiercią

 ...posiadanie męża i dzieci równa się przepierce mózgu, człowiek staje się czymś w rodzaju głupiego niewolnika w małym, totalitarnym państewku.

 To, że coś znikło nam z oczu, nie oznacza, że przestało istnieć.

 Sam w sobie wszystkim i końcem wszystkiego.

 W naturze człowieka leży pakowanie się w kłopoty.

 Mówimy o Polsce.
Tam nic i nigdy nie jest normalne.

 Przyjaźń jest wartością uszlachetniającą ludzką istotę...

 Nie zapomniał, nie, po prostu nie miał już czasu pamiętać.

 Powszednie kłamstwa są swego rodzaju warstwą ochronną, bez niej widać byłoby żywe mięso. Tego nie można by znieść.

 Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.