Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.

 Lepiej zdać się na mijający czas, który w swej odwiecznej mądrości nada w końcu rzeczom właściwy wymiar.

 Nawet zepsuty zegar dwa razy na dobę pokazuje właściwą godzinę.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Znać bowiem drugich dokładnie, jest to znać samego siebie.

 Czasami najtrudniej jest uwierzyć w prawdę.

 Miłość to raptem słowo. Słowo z kina,
z książki, z kolorowego pisma. Tak wielu
ludzi wierzy, że wystarczy je wypowiedzieć
i już będzie dobrze, bo ono uleczy, uratuje,
oczyści. A to tylko słowo. Łatwo je wypowiedzieć,
równie łatwo unieważnić. Ale spróbuj je
przekształcić w prawdziwe, trwałe uczucie,
zmień je w ściany domu, który stać będzie
latami, niczym niezagrożony i da ci szczęście,
bezpieczeństwo, poczucie sensu i radości z
każdej spędzonej wspólnie chwili. To jest
trudne, a często niemożliwe.
Niewielu to umie. Naucz się tego.

 Nie bój się. Nie pozwól, by to zauważyli.

 Może żałowałem samej podróży, lecz nie jej celu.

 Może gdybyś mi pozwolił odetchnąć chociaż przez chwilę, nie musiałabym uciekać!

 Nie zrób czegoś, czego będziesz potem żałować.