Albowiem tak do mnie mówi sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 Nikt nie może wyratować drugiego człowieka. Każdy musi ratować się sam albo jest stracony.

 Najgłupszy argument – jeśli nie można osiągnąć ideału, lepiej nic nie robić.

 Redukowanie żywego człowieka do wyobrażenia o nim jest formą przemocy.

 Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?

 Właśnie mam zamiar ułożyć balladę o dwóch cyckach. Proszę mi nie przeszkadzać.

 Piękne słowa nie świadczą jeszcze o czystym sercu.

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 
Na świecie bowiem ma się do wyboru tylko samotność lub pospolitość.

 Nikt nie powinien rozstawać się z drugą osobą, kiedy świeci słońce.

 Jeśli nie będę żyła tak, jak tego chcę, śmierć nie będzie zbawieniem, lecz klęską.