Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić ...

 Wszystko ma swoje miejsce, rozumiesz?
Nawet najmniejsza rzecz. Jeśli przy czymś majstrujesz, zabierasz to coś z właściwego miejsca, nie ma porządku.
A wówczas nie ma światła.
Wszystko pogrąża się w chaosie.

 Wróżbiarze muszą powstać albo wszyscy upadną.

 Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?

 Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn.

 Dopóki świat się kręcił, wiedzieliśmy, że wszystko jest w porządku.

 Najgorzej za dużo chcieć. Wtedy potrzebom nie ma końca.

 Kochanie, to jak krzew tarniny: kwiaty, słodycz, woń, ciernie i krople krwi.

 Nadzieja może być bardzo bolesna, jeśli wciąż na nowo doznaje się rozczarowań.

 Celem pielgrzymki jest drugi pielgrzym.

 Jak to dobrze, że zawsze jest jeszcze jedzenie.