...wiesz, jest w nas obojgu coś takiego, wyobraźnia, poczucie humoru, dystans dzielący od wszystkiego, co powoduje, że z przerażeniem myślę o chwili kiedy znajdziemy się sami w pokoju, a z drugiej strony śni mi się, że ciebie całuję. Ciągle sobie ciebie wyobrażam, aż w głowie się kręci.
- A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.
Żyję w świetle, ale noszę z sobą mrok.
Ślepiec patrzy głębiej niż inni.
Pragnienia są silniejsze niż moja wola.
- Dzięki za lekcję - zwracam się do milczącej Żony.
- Przyjąłem, zrozumiałem, przepraszam.
Ale zbyt dużo miłości jest trucizną, zwłaszcza kiedy ta miłość jest nieodwzajemniona.
Nie stać nikogo na luksus dobierania sobie wrogów.
Nadzieja też jest formą oporu, i to najmocniejszą.
Nie chcę cenzurować siebie z lęku przed odrzuceniem.
O pewnych sprawach człowiek nie ma siły myśleć
