Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na ...

 Lecz on siedział, a siedząc siedział i siedział jakoś tak siedząc, tak się zasiedział w siedzeniu swoim, tak był absolutny w tym siedzeniu, że siedzenie, będąc skończenie głupim, było jednak zarazem przemożne.

 Żyłeś jak głupiec i spotkał cię los głupca.

 Każde zetknięcie z nim było jak śmierć i ponowne narodziny.

 Na zgliszczach najpiękniejszy wyrasta owoc.

 Dożyłem bardzo sędziwego wieku , czasem wydaje mi się, że stało się to jakby za moimi plecami.

 Dopóki świat się kręcił, wiedzieliśmy, że wszystko jest w porządku.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 Ale co tam, przyjdzie czas, znajdzie się i rada.

 Zasady ustanowiono po to, żeby ocenić ich zasadność, kiedy serce podpowiada co innego.

 Rozsądnie jest wiedzieć tyle, ile się da, ale jeszcze rozsądniej jest utrzymywać innych w niewiedzy co do własnej wiedzy.