Jest tyle do powiedzenia i niewiadomo, jak to powiedzieć.

 Życie nie oferuje wyjaśnień czy przeprosin. To my je wymyślamy.

 Świat ludzi był dla nich jak płonący sen, bez znaczenia i następstw, był igrzyskiem ich czarów i niegodziwości (..)

 Kokaina tuliła mnie do snu, śmierć spokojnie czekała.

 Nic już nie będzie takie same.

 Duszę można okaleczyć tak, że nikt i nic nie usunie z niej śladów.

 Kocha się pomimo, a nie za.

 Chcę czegoś wszystkiego czegokolwiek, jakkolwiek, ile tylko się da.

 To takie smutne, gdy książka się kończy.

 
Gmach wznoszony na kłamstwie nie oprze się wichurze.

 Strach i kłamstwa jątrzą się w ciemności. Prawda może ranić, ale tnie czysto.