Wstyd mi za ciebie. Nisko upadłeś. Tańczysz jak ci zagrają. ...

 O przyszłości nie wiemy nic, tworzymy ją.

 (...) o zmierzchu można bezkarnie popełnić największe szaleństwo.

 Groził, że cię zamorduje i z pewnością dotrzymałby słowa. Miał cię, a więc i mnie także.

 Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.

 Bardzo nudno jest wiedzieć wszystko.

 Wiedziała, że to nieładnie tak nienawidzić rodziców, ale nie mogła się powstrzymać.

 Słowa ograniczają, czasami milczenie bywa wymowniejsze i zawiera w sobie więcej treści.

 Jestem tak realna, jak tylko duch być potrafi.

 Spróbuj po prostu żyć, rozpamiętywanie jest zajęciem starców.

 O, jakie dziwne formy może przybierać szaleństwo ludzi zdrowych!