Nic nie trwa wiecznie, nikt nie jest zupełnie wolny.

 Właśnie po tym można poznać, że spotkało się kogoś wyjątkowego, kiedy można się zamknąć na chwilę i razem pomilczeć.

 Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca, na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka.

 Miłość ponoć przenosi góry, może poruszyć z posad świat, jest wszystkim, czego nam potrzeba, ale zawodzi w zderzeniu z realiami życia.

 Udajemy kogoś innego, próbujemy nabierać samych siebie.

 Gdy życie boli bardziej od
śmierci nie warto żyć.

 Dla kogoś, dla kogo małe jest niczym, wielkie nie jest wielkim.

 Bóg kocha z tego powodu, kim sam jest, a nie dlatego, że dokonałem czegoś, by na to zasłużyć. Bóg nie może przestać kochać, bo miłość definiuje Jego naturę.

 Z perspektywy czasu zdaję sobie sprawę, że najlepszym sposobem na nauczenie mnie wdzięczności mogło być tylko niedawanie mi wszystkiego, o czym zamarzyłam.

 Śmieszne, jak mało czasami się widzi i rozumie, choć człowiek myśli, że wie już wszystko.

 Nikt nie jest tak samotny jak człowiek zakochany bez wzajemności.