Świat nasz rodzajem labiryntu: wchodzącym - obszerny, chcącym wyjść - ...

 Albowiem mężczyzna i kobieta są jak kwiaty w dolinie, które kwitną dziś, by jutro spłonąć w ogniu czasu. Człowiecze życie jest jak pora roku. Przychodzi i odchodzi.

 Ludzie wierzą w to, w co chcą wierzyć.

 W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje wydostać się na zewnątrz.

 Nadzieja to jedyna rzecz, która może jeszcze wszystkich nas ocalić.

 Smutek będzie zawsze.

 Co ze mnie zostanie
Nie martwi mnie to wcale.

 To sentymentalne, ale chcę kogoś mieć. Niestety, nie jest mi to pisane. Jestem samotnikiem, który nie powinien być sam.

 Niewysłowiona różnica dzieli samotność od posiadania jednego choćby sojusznika.

 Myślenie jest grą. Powaga tej gry jest wymiarem ludzkiej egzystencji.

 Pokój osiągniesz dopiero wtedy, kiedy sam go zawrzesz ze sobą.