Jak to możliwe, że jest konieczne, aby jedna istota ludzka ...

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.

 Czasami muszę po prostu wypuścić z klatki moją wewnętrzną mamę.

 (...) a radość to trofeum szczęścia, łup wyrwany życiu.

 Tu spoczywa ten, czyje imię pisane było na wodzie.

 Budził przerażenie, to prawda, ale jakże często zdarza się, że ludzkie twarze nie pasują do człowieka, jak gdyby ktoś
mylił się przy ich rozdawaniu.

 Akceptacja nieakceptowalnego jest najpotężniejszym źródłem uczucia czystej wdzięczności na tym świecie.

 Wróć z tarczą lub na tarczy.

 Każdy pomysł jest dobry, a najlepszy zawsze ten, który nas w jakiś tam sposób opęta...

 Piękno jest doskonałością z defektami.

 Czasem dobija mnie sposób, w jaki giną ludzie.