kkk

 Słońce stanęło w zenicie: Oglądam się na przebytą drogę: to ma być moje życie? Patrzeć się na to nie mogę!

 Najwyraźniej ludzie byli hipokrytami. Bawiło ich posiadanie zwierzątek domowych ale, sami nie lubili, wręcz nienawidzili nimi być.

 Wielkie to brzemię sam dla siebie człowiek.

 (...) książki przesuwają się po domu, milczące, niewinne. Nie potrafię ich powstrzymać.

 Skoro nie możemy żyć jak ludzie, postarajmy się przynajmniej nie żyć jak zwierzęta.

 Twoje usta nawet świętego sprowadziłyby na złą drogę.

 Z dala od domu człowiek zyskuje nową perspektywę.

 Ludzie często w nocy mają zupełnie inne emocje niż rano. Nie mówiąc o postanowieniach.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Mówił, że mnie kocha. A ja nie miałam czasu poznać miłości.