Człowiek, pomijając swoją brzydotę, to najbardziej fascynująca istota na ziemi.

 To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.

 Kiedy los nam nie sprzyja, w głębi serca wszyscy jesteśmy egoistami i wszyscy wznosimy te same modły: tylko nie ja, tylko nie ja, jeszcze nie teraz.

 Bo człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz pierwszy nie rozbierze kobiety.

 [...] życie każdego człowieka jest niepowtarzalne, innego nie ma, a więc wszystkiego, czego możesz spróbować, kosztuj dziś, bo nie ma nadziei na wieczność.

 Celem ludzkiego życia jest, by być wszystkim, czym człowiek może się stać.

 To żenujące, że wszyscy idziemy przez życie, ślepo akceptując to, iż jajecznica musi być kojarzona wyłącznie z porankami.

 W ten czy inny sposób wszystko w końcu sprowadza się do polityki.

 Okazywać swoją uczoność to okazywać nieumiejętność schlebiania cudzej próżności.

 Idę do nieba! No, no, a to się niektórzy zdziwią...

 Masz tylko jedno życie, ono zawsze cię dogoni.