Pięć minut szczęścia jest warte pięćdziesięciu lat samotności.

 Bo kiedy ból nas przerasta, kiedy nadzieja gaśnie, szaleństwo jest jedyną drogą.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 Należę do ludzi, których kocham.

 Tym razem dam jej nie tylko klucz, dam jej całe serce, w nadziei, że będzie chciała odbudować.

 Jest kobietą wyzwoloną, to znaczy bardzo pijaną i silnie umalowaną.

 Bez cierpienia nie rozumie się szczęścia.

 Nadzieja to jednak czasem strasznie wredna suka.

 Nie wiedziałem wówczas, że ocean czasu-chcemy czy nie-zawsze zwraca nam to, co w nim kiedyś pogrzebaliśmy.

 Wyobraźnia to coś wspaniałego, trzeba tylko nad nią panować.

 Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.