Kiedy Bogowie chcą cię ukarać, spełniają twoje prośby.

 Kochanie, to jak krzew tarniny: kwiaty, słodycz, woń, ciernie i krople krwi.

 Chodź chlebie, zjem ciebie.

 Czas zmarnowany nie istnieje we wspomnieniach.

 Czasami, niektórych trzeba sobie odpuścić. Nie dlatego, że Tobie nie zależy tylko dlatego, że to im nie zależy.

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Moją głowę zaczęły wypełniać obszary nicości. Pozostały w niej do dziś.

 Nie uciekniesz. Znajdziemy cię wszędzie. A kiedy cię znajdziemy, to koniec z tobą.
Koniec.
Z tobą.

 A zbytnia ufność, jak to wszystkie wiecie,
Głównym człowieka wrogiem jest na świecie.

 Dobry Boże, czy płaczesz kiedy razem ze mną?

 Żyjemy w epoce podejrzliwości i upadku wartości duchowych.