(...) nie da się cofnąć rzeczywistości i przerobić jej w ...

 Krzyż - kiedy miłość idzie za daleko.

 Wziął poważnie słowa bez znaczenia i stał się bardzo nieszczęśliwy.

 Młodość mami obietnicą szczęścia, lecz potem człowiek zderza się ze smutną rzeczywistością.

 I pragnę Cię pocałować, sprawić, abyś czuła się dobrze
Ale jestem zbyt zmęczony, by dzielić się nocami
Chcę płakać i pragnę kochać
Ale wypłakałem moje wszystkie łzy

 Jeżeli przynajmniej śnisz,
żeby mnie pokonać,
lepiej, żebyś się obudził i przeprosił.

 I nawet królowa nie uratuje jego pięknego tyłka.

 Czyż nie jest to przywarą raczej wrodzoną wszystkim ludziom, którzy pospolicie lubią mówić i zdania swoje dawać o tym, co najmniej rozumieją?

 Błogosławieni umarli, na których deszcz pada.

 Moim zdaniem większość niespodziewanych zdarzeń, jakie nam się przytrafiają, jest w rzeczywistości podświadomie sprokurowana przez nas samych.

 Przegrywa nie ten który padł, lecz ten który nie chciał powstać.