Papier jest cierpliwszy od człowieka.

 Tarzamy się w naszym zepsuciu, jak świnie tarzają się w błocie.

 Zadaniem serca jest kochać.

 To niemożliwe, a co więcej - nieprawdopodobne.

 Nie będę jadła - kocham cię
Nie będę piła - kocham cię
O śnie zapomnę - kocham cię

 Świat nasz rodzajem labiryntu: wchodzącym - obszerny, chcącym wyjść - zbyt ciasnym się staję.

 To nieważne, że w tej chwili nie umiesz tego powiedzieć. Będę to mówiła za nas oboje. I któregoś dnia się nauczysz.

 Próba zdobycia tego szczytu jest jednak z samej swej natury działaniem nieracjonalnym – zwycięstwem pożądania nad rozumem.

 Słów w sercu nie da się odebrać.

 Wór ziemniaków, czy worek książek, jednaki problem dla skrzydeł.

 Życie w wątpliwościach jest dla mnie męczarnią.