(...) trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować ...

 Nie kracz, nie kracz, bo wykraczesz.

 Pani, jesteś naczyniem mądrości. Trudno mi uwierzyć, że cała zawartość gdzieś się wylała.

 Nie szukaj mnie, nie trzeba.
Gdy jestem - nie dostrzegasz.
Gdy znikam - łzy wylewasz.
A mnie nie ma.

 Nie, to nie grzech być szczęśliwym.

 Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Nigdy się nie oszukuj i nie wmawiaj sobie rzeczy, które nie istnieją.

 Jest się tylko tym, co się pamięta.

 W tej chwili nie wierzę absolutnie w nic i nie mam żadnej nadziei.

 Mamże ci ja lustro plastikowe, pójdę i trzasnę nim bydlę po głowie.

 Śmierć jest mądra i sama decyduje, kiedy przypuścić atak.