
... jak lalka, która boi się oddychać, boi się żyć...
... jak lalka, która boi się oddychać, boi się żyć...
Czuję się jak kupa gówna, ale wyglądam wspaniale.
Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?
Lubię wady i czuję się bardziej komfortowo w obencości osób, które je posiadają. Ja jestem w całości złożony z wad mocno ściśniętych dobrymi intencjami.
Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.
Unikanie życia to wspaniała terapia
Czasami drogi przyjaciół się rozchodzą i nic się na to nie da poradzić.
Nie mam nic przeciwko mojemu zniewoleniu, ale ta zwierzęca skóra i otoczenie mojej klatki jest, niestety, dość odpychające.
Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności. Wystarcza, że Ona jest…
Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.
Życie samo w sobie nie ma wartości. Wartościowe staje się dzięki temu, co człowiek z nim robi.