Lubię żyć cudzym życiem.

 Chciałem zmartwychwstać, wobec tego musiałem się najpierw zabić.

 Zostałaś stworzona, żeby opiekować się mną, a ja będę opiekował się tobą.

 Takie śmieszne jak wy wszyscy razem wzięci.

 W głębi zimy zrozumiałem w końcu, że jest we mnie niezwyciężone lato.

 Pokręcenie stanowiło normalny stan większości ludzkich umysłów. Smutne, ale prawdziwe.

 Zawsze się dochodzi gdzie indziej, niż się chciało.

 Powoli. Oto hasło dzisiejszego dnia.

 Nie można się spóźnić, gdy nikt nie czeka.

 Jeżeli się oddaje komuś serce i ten ktoś umiera, czy zabiera ofiarowane serce ze sobą? Czy potem do końca życia chodzi się z wielką dziurą w środku, której już nic nigdy nie zdoła zapełnić?

 Czasami nasze serca... trochę pękają.