Przebaczenie i czekolada chodzą parami.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Patrzyłem, jak odchodzi: pociągnięcie pędzla rozmywające się na płótnie czasu.

 Kto wieczorem płacze, ten śmiać się będzie rankiem.

 Udawaj, że masz władzę, a ludzie ci ją dadzą.

 Już naprawdę nie ma nic oprócz tuczarni i kościołów.

 Bycie człowiekiem jest przereklamowane.

 Każde nieznane dokądś prowadzi.

 Ale dla mnie nie ma ani poniedziałku, ani niedzieli: są tylko dni popychające się w bezładzie.

 Jesteś tylko uczniem. Na myślenie przyjdzie czas.

 Raj kryje się w każdym z nas.