Intelektualista to człowiek, który odkrył coś ciekawszego niż seks.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Kiedy kogoś kochasz, to walczysz, póki masz nadzieję.

 Nigdy nie można wrócić do tego co już się stało. Nawet jeśli ma się zegar w sercu.

 Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść
do ładu z tym zasranym społeczeństwem,
niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

 – Dla ciebie zatrzymałbym świat.

 Mówił, że mnie kocha. A ja nie miałam czasu poznać miłości.

 Mógłbym tak żyć do końca swoich dni, zarabiać pracą własnych rąk. Siedzieć w siodle cały dzień, przemierzać bezkresne morze traw. Wieczorami palić skręconego papierosa i wpatrywać się w ogniska blask. Nocami leżeć na pachnącej ziemi i podziwiać aksamitne niebo pełne gwiazd.

 Chyba chce, żeby ich mały duet zła zmienił się w trio.

 Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!

 I czemu ludzki umysł przechowuje równie zdumiewające strzępy bezużytecznych śmieci?