Pomimo iż nasze myśli prą naprzód, nie jesteśmy w stanie oderwać się od tego, co ludzkie, przyziemne. Całe życie dążymy do tego, ażeby tylko wyciągnąć ze wszystkiego największe korzyści dla siebie, czy dotyczy to życia na ziemi, czy też wieczności.
Czasem chciałbym mieć takie problemy jak inni, ale nic z tego.
Bluźnierstwo zniewagą okrywa jedynie tego, kto sięga po nie, by szydzić z innych.
Życie nie oferuje wyjaśnień czy przeprosin. To my je wymyślamy.
Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.
Pisanie na temat muzyki jest jak tańczenie na temat architektury.
Ale co jeśli...jeśli narrator kłamie? Może opowiada własną, fałszywą wersję, żeby przeciągnąć cię na swoją stronę? Albo żeby cię przestraszyć? A może jest wariatem?
Proszę, nie dbaj o markę ołówka, sprawdź czy jest zatemperowany.
Coś się kończy, coś się zaczyna.
Jedne sekrety lepiej jest wyjawić, inne lepiej dźwigać samemu, żeby nikomu nie sprawiać bólu.
Trochę to trudno wytłumaczyć, ale nie jestem kompletnym psychopatą.
