Żeby zauważyć swoje osamotnienie, trzeba mieć na to czas.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.

 Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.

 Żyć znaczy tworzyć nieznane.

 Dom jest tam gdzie cię rozumieją.

 Wszystko będzie dobrze. Słowa, które tak naprawdę nic nie znaczą, które są mantrą rzucaną w przestrzeń i mrok jak rozpaczliwe próby uchwycenia się czegoś, gdy się spada.

 Po drugiej stronie chmur zawsze jest czyste niebo.

 Nastał nowy dzień, nowe życie, nowe plany.. Tylka dlaczego ja nie mam wcale ochoty by wstać, by zacząć wszystko od nowa..

 Coś się kończy, coś się zaczyna.

 Człowiek mniej cierpi, kiedy w coś wierzy.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.