Kobiety nie bij nawet kwiatem.

 Wszystko to, co najlepsze na świecie, złożone jest z małych rzeczy. Z takich też małych rzeczy składają się nasze życia. Ty, kobieta jesteś prawdziwym kwiatem, który zakwita każdego poranka i daje światu prawdziwe piękno.

 Kobieta nie jest jak kwiat, który kwitnie raz i zanika. Kobieta to drzewo, które z każdą burzą staje się tylko silniejsze.

 Gdy kobieta już dostatecznie długo była naga, patrzy się znowu na jej twarz.

 Kobieta ma siłę, że uśmiecha się przez łzy, chociaż boli. Wie, że okazanie słabości to w rzeczywistości pokazanie siły. Przede wszystkim kocha niezmiennie, nawet gdy wszystko przestało mieć sens.

 Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka? - Jaka? - Wredna, oziębła, egoistyczna... - Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.

 Kobieta doprawia lwi pazur dowcipem, orle skrzydlo - czułością, węży jad - mądrością, a diamentowy pancerz - miłością. Wszystko na świecie dostaje piękniejszy kształt w dłoniach kobiety.

 Kochaj tę, która jest przy tobie, bo ta, której nie ma przy tobie, zdradza cię.

 Kobieta musi być dwie osoby. Musi znać reguły gry świata i musi je realizować. Ale zarazem, musi być tym, kim jest. I znaleźć sposób na wprowadzenie siebie do tej gry, nie zapominając kto jest.

 Najlepsze są te kobiety, które są cnotliwe wobec obcych,
a rozpustne wobec męża.

 I kobieta, i kwiat mają dni swoje. Nie mają lat.