To nie ona jest daleko od nas, lecz nam jest ...

 Okropne jest to, że nie można ani żyć z kobietami,ani bez nich.

 Kobieta ma tyle odwagi, ile jej miłości, tyle siły, ile jej serca. Jej kruchtość jest tylko zewnętrzna, wewnętrzna twardość i wytrzymałość może nieraz zaskoczyć mężczyznę.

 Dobra matka jest więcej warta, niż stu nauczycieli.

 Kobieta ma siłę, której nie rozumie mężczyzna. Ona może przetrwać całe życie matki wdowiej, wdowie, bez kochanka, choćby nigdy nie skosztowała prawdziwej miłości, może cieszyć się ze słońca, z ptaków. Czyż nie jest to siła?

 Kobieta jest pełna tajemnic i paradoksów. Jest silna jak tornado, delikatna jak aksamit. Potrafi stworzyć dom pełen miłości, ale i zburzyć go bez słowa. Jest wulkanem namiętności, ale i spokojnym morzem ciepła. Kobieta to dwie strony tego samego medalu, które razem tworzą jej niepowtarzalną tajemnicę.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Kiedy kobieta ma wiarę w siebie, nie boi się bronic swojej indywidualności. Wygląda jak chce. Ma własny styl. Swoja charyzmę. Swój niepowtarzalny urok. Mężczyzna chce czegoś, czego nie ogląda na co dzień. Nie w sensie ruda kontra blondynka. Chce mieć wyjątkowa kobietę, która myśli sama za siebie.

 Babi naród zawsze chytry.

 Kochaj tę, która jest przy tobie, bo ta, której nie ma przy tobie, zdradza cię.

 Kobieta to istota, która przewyższa zrozumienie męskie. Oddaje się, żeby zdobywać. Jest słaba, żeby rządzić. Płacze, żeby zwyciężać. Mniejsza od mężczyzny, a jednak jego przekroczenie. Kobieta zawsze wie, kim są ci, których nie zna. I nie wie, kim jest ten, kogo kocha.