Nastąpiła kobieta, która rzuciła mnie jak zużytą ścierkę.
Kobieta ma w sobie duszę kobiety, a nie duszę mężczyzny. W swoim ciele, w swoim instynkcie macierzyńskim, w swojej zdolności do podtrzymywania życia, kobieta ma prawo do swojego szczęścia, do swojego bytu, do swojej godności. Nie jest rzeczą pustą, lecz pełną; nie jest półmężczyzną, lecz całą kobieta!
Chwiejną i zmienną jest zawsze kobieta.
Kobieta, która słyszy, że pięknie wygląda – pięknieje i kwitnie... Jak cudnie pisała nieodżałowana pani Wisława Szymborska: „Spojrzał, dodał mi urody, a ja wzięłam ją jak swoją”. Kobieta, która czuje się pięknie, jest bardziej pewna siebie, a więc mniej zazdrosna, mniej podejrzliwa, zmienia się w krainę łagodności. Kobieta, która czuje się piękna w jego oczach, jest z pewnością wytrawniejszą kochanką; dumna ze swojego ciała, tak uwielbianego przez partnera, będzie umiała się nim pewniej i śmielej posługiwać, uchylając bramy coraz większych rozkoszy. Czyż to nie w męskim interesie?
Kobieta, która przechodzi przez życie bez poczucia, że jest ukochana, jest jak kwiat bez słońca. Wszystko, co może dać światu, pozostaje niewykorzystane i niewidoczne
Znajdzie się, jak mówią, szydło na niecnotliwej baby motowidło.
Brak perfekcji jest piękny, szaleństwo jest geniuszem i lepiej być absolutnie niedorzecznym niż absolutnie nudnym.
Kobieta, która nie prosi o nic, zasługuje na wszystko. Kobieta, która nie prosi o miłość, zasługuje na całą miłość świata. Kobieta, która nie prosi o szacunek, zasługuje na pełen szacunek. Kobieta, która nie prosi o wsparcie, zasługuje na pełne wsparcie. Kobieta, która nie prosi o piękno, zasługuje na całe piękno świata.
Kobieta zawsze dopnie swego.
Mówią, że ostrożność jest matką powodzenia, ale to nieprawda,bo gdyby była ostrożna, nie zostałaby matką.
