Nie obiecuję być bezbłędna, idealna, najlepsza, ale obiecuję być zawsze.

 Kobieta jest jak akwarela. Zmienia się pod wpływem kolorów jej duszy, fascynująca niczym tajemnica, którą chcesz rozwikłać, ale nie potrafisz. Jest jak puch dandelionu, piękna i ulotna, ale o siły, jaka w niej drzemie, można się przekonać, kiedy wiać zaczynają wiatry przeciwności.

 A ile kobiet naprawdę umie gotować, ile ma na to czas, siły i chęci...?

 Nie wiem, kim bym był bez zmysłu, serca i inteligencji kobiet. Przenikają mnie ługami kobiecego chichotu, ogrzewają powabem kobiecego ciała, oświecają ciepłem kobiecego serca, pobudzają mięsością kobiecej skóry, karmią dobrocią kobiecego mleka.

 To na pewno zwyczajna kobieta. Przecież nie płonąłby tak z powodu trupa, prawda?

 Łatwiej wyrwać psu wściekłemu kość niż poskromić starej baby złość.

 Kobieta ma tyle siły, ile trzeba, tylko mężczyzna ma tego problem: zawsze chce jej dać swoją.

 Siła kobiet leży w tym,że są w stanie uznać złudzenia za rzeczywistość.

 Serce kobiety to
ocean pełen tajemnic.

 Nie obiecuję być bezbłędna, idealna, najlepsza, ale obiecuję być zawsze.

 Kobieta ma siłę, której mężczyzna nie posiada: siłę miłości, siłę spokoju, siłę poświęcenia. W naszym cywilizowanym świecie, gdzie zwykłe poszanowanie zasad człowieczeństwa staje się rzadkością, kobieta jest ostatnią ostoją miłości, pokoju i człowieczeństwa.